Συχνά περιδιαβαίνουμε με τους μαθητές και τις μαθήτριές μου στους στίχους του Αναγνωστάκη, όχι μόνο γιατί ανθολογείται στα σχολικά εγχειρίδια, όχι μόνο γιατί κατάγεται από την πόλη μας, όχι μόνο γιατί αποφοίτησε από το ΠΣΠΘ, αλλά –και κυρίως γι ΄αυτό – επειδή «λέει το σκύλο σκύλο, το λύκο λύκο,  το σκοτάδι σκοτάδι». Τα παιδιά έχουν ανάγκη την αλήθεια κι οι δάσκαλοι πρέπει να τους μάθουμε να την αναζητούν, να τη διεκδικούν, να την υπερασπίζονται. Η ποίηση του Αναγνωστάκη είναι σημαντικό εργαλείο στα χέρια κάθε διδάσκοντα για να μυήσει τους νεοφώτιστους αναγνώστες στην ποίηση, στην ιστορία, στο
κοινωνικό και πολιτικό γίγνεσθαι, για να τους διαπλάσει ως κριτικούς στοχαστές όσων συνέβησαν και όσων μέλλονται να συμβούν, είναι μια ποίηση που αφορά προσωπικά τους νέους, πρωτίστως τους νέους, είναι ποιήματα γραμμένα γι΄αυτούς! Ο Αναγνωστάκης επικοινωνεί με τους αναγνώστες του, μοιράζεται σε κλίμα οικειότητας τις σκέψεις και τα συναισθήματά του, τα μεταβιβάζει, συνδιαλέγεται μαζί τους, θέτει ερωτήματα, αφήνει συνειδητά ορισμένα από αυτά αναπάντητα, καλεί και προσκαλεί, ωθεί σε μια αναζήτηση χωρίς να την επιβάλλει, απλώνει το χέρι και περιμένει. Μέσα στην ποικιλία των ποιητικών φωνών με τις οποίες έρχονται σε επαφή οι μαθητές και οι μαθήτριές μας η φωνή του Αναγνωστάκη, απλή, άμεση, γυμνή και ενίοτε σπαρακτική τους «μιλά» για τραύματα, διλήμματα, μνήμες, πράξεις, για τη χαμένη αθωότητα, για την (έκ)πτωση, για το μακρινό φως στο οποίο πρέπει να φτάσουν. Ως απάντηση σε κάθε είδους αποσιωπήσεις των καιρών η ποίηση του Αναγνωστάκη μαθαίνει στα παιδιά να μιλούν, να παίρνουν θέση, να αποκαλύπτουν και να αποκαλύπτονται. Πόσο σπουδαίο τούτο το μάθημα!

Αλεξάνδρα Μαυρίδου
Υποδιευθύντρια ΠΣΠΘ
Φιλόλογος